20 Ekim 2009 Salı

20-10-2009

Nereden başlamalı bilemiyorum. Nerede bitireceğimi de bilemiyorum ya neyse.. Kolayları zorlaştırmakta üzerimize yok. Burası açık. Derdimiz açık olmayanlarla, kendi gizlediklerimizle.

Evet, farkındayım; hala gizliyorum. Gizlemeliyim.

Aslında bu yazı çok uzun ve hiç yazacak halim ya da isteğim yok.. Zaten ben yazsam, siz okusanız, hatta yorum yapsanız, anlayanınız kızsa ne olacak ki?.. Dinledim, söyledim, bekledim.

Bu konuda doğru yolu bulmadan konuşmasam, yazmasam daha iyi galiba.

4 yorum:

  1. bana sorarsan gizlememelisin..en çok kendinden gizledikleri yıpratıyor insanı...herşey yalan,herşey gerilerde gizlilerde yaşandığı, yaşatılmaya çalışıldığı için bu kadar karmaşık değil mi hayat? Biz karmaşıklaştırıyoruz, mazoşist dürtülerimizle...

    in my opinion ;)

    YanıtlaSil
  2. Utanırım ben açık seçik.. Bir de mazoşist dürtüler falan demişsin.. İlkokul çocuğuna nasıl anlatırsın şu dediğini, ayıp ayıp..

    in may opinyın =D

    YanıtlaSil
  3. gizlenenin ne olduğuna bağlı sanki biraz da. bazen heyecanı arttırıyor bazen de içindeki sıkıntıyı..
    ama sıkılmak iyidir gevşek olmaktansa..
    benje..

    YanıtlaSil
  4. Yeterince heyecanlıyız chip biliyorsun, susmak sıkıntımızı arttırır bizim..

    Ulan sıkılmıcak kadar gevşek olsaydık?

    YanıtlaSil