DOT

97 yılından beri kendimce bir şeyler yazıp duruyorum. Çok defterler doldurdum. Kağıtlar, word dosyaları.. Ancak bugün son yazımı yazıyorum. Az önce evdeki tüm kitapları ve fotoğrafları koliledim. Bir daha açılmayacaklar. 30 yıllık gereksiz ömrümde gerçekten sevdiğim tek kadından vazgeçtim. Onun ardından; kelimelere, cümlelere ya da anlamlara ihtiyacım yok. Bu yazılara ve bu bloga da ihtiyacım yok. Çalışıyorum. Yaşlanıyorum. Hayatımı bu ikisiyle dolduruyorum. Şimdiye kadar her şeyi dışa vurabildim, yazabildim. Ama bunu yazamıyorum. Bunu yaşıyorum.. Bir "hoşçakal"sız ne hoşum ne de kaldım. Eski yazılarımın hepsi burada hoşçakalsın.

Uçmaktan vazgeçen kuşa kanatları yük olur.

Kilometrelerce kaçtım bir şeyler yazmaktan. Alkolle boğdum tüm boş zamanlarımı. Sonra öyle bir hale gelivermişim ki; olduğum her yer gurbet, beni arayan herkes yabancı. Sonra öyle bir yalnızlaşmışım ki;