16 Haziran 2009 Salı

Z-aman

Zamanın ilerlemesiyle gene, birkez daha, çok kereler, istinasız haklı çıkmanın dayanılmaz sancısı.. Serin sulardan kızgın kumlara atlamak gibi.. Kağıdın, sayfaları çevirirken, parmağımın üst kısmını zarifçe kesmesi gibi.. En sevdiğim tatlıdan kocaman bir ısırık aldığımda üzerinde olduğunu farketmediğim arının refleksle sokması gibi.. Evimde en sevdiğim biblonun elimden yanlışlık düşüp en zayıf ayak tırnağımı mosmor etmesi gibi.. En sevdiğim tablonun sahte çıkması gibi.. En sevdiğim ruhun bedenine mezar toprağını acele acele atmam gibi.. Yıllardır beklediğim an geldiğinde acı acı çalan alarmla uyanmam gibi.. Tam arayacakken şarjımın bitmesi gibi..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder